3 jaar als Doula op mijn 40ste Verjaardag…
Het is vandaag voor mij een vrij emotionele en vooral symbolische dag.
Nog geen 3 jaar geleden was ik net afgestudeerd als Doula.
Mijn echtgenoot geloofde er maar weinig in en dit is nog heel zacht uitgedrukt…toch heb ik mijn droom niet zomaar opgegeven… Hij heeft onlangs zelf toegeven dat hij me nog nooit zo gelukkig heeft gezien sinds ik Doula ben.
“Iets voor iemand te kunnen betekenen” was en is nog steeds voor mij van vitaal belang. Op 37 jarige leeftijd begon ik mezelf af te vragen waarvoor ik eigenlijk bestemd was. Dit noemt men “The Midlife Crisis”…
Mijn zwaar verleden heeft ervoor gezorgd dat ik het antwoord niet al te ver moest zoeken. Het ging uiteraard niet allemaal vanzelf… Ik heb heel hard moeten werken om het “Doula concept” hier in Antwerpen bekend te maken. Daarvoor moet je bereid zijn om alles op alles te zetten en gaat onvermijdelijk gepaard met zware opofferingen, maar daar heb ik nog geen minuut spijt van gehad.
Facebook is ondertussen mijn beste vriend geworden…de meesten onder jullie hebben mij nog onder de naam van “Doula Alexandra” leren kennen. Dit heb ik ondertussen aangepast en daar is ook een goede reden voor…mama’s hadden het in het begin niet door dat het woord “Doula” een concept is en niet mijn achternaam!
Als ex kankerpatiënt weet ik als geen ander hoe belangrijk emotionele ondersteuning kan zijn en hoe groot dit invloed kan hebben op het menselijk lichaam. De reden waarom jullie mij in eerste instantie als Doula hebben ingeschakeld varieert enorm van persoon tot persoon…Meestal zijn het ook de mama’s die mij als eerste contacteren en moet ik de papa’s nog proberen te overtuigen, wat mij meestal ook lukt anders zouden jullie hier niet zijn!
Mits ikzelf al heel wat meegemaakt heb, ben ik in staat om de juiste woorden te vinden en aan te voelen wat jullie als ouders of aanstaande ouders nodig hebben. Dit haal ik niet uit boekjes, maar uit mijn eigen ervaring die dit ik met hart en ziel doorgeef aan de volgende generatie want jullie zijn de toekomst.
Alle emoties die ik in jullie ogen kan waarnemen zijn van onschatbare waarde. Als ik die ook nog eens op beeld kan vastleggen, kan ik voor heel even de tijd stilzetten.
Ben ik vandaag trots op mezelf?
Heel zeker, maar waar haal ik die kracht eigenlijk vandaan… Bij jullie lieve mama’s en papa’s, maar ook bij mijn kinderen die me alle dagen iets bijleren, mijn ouders bij wie ik altijd terecht kan en uiteraard bij mijn geweldige echtgenoot die altijd klaar staat om in te springen wanneer ik opgeroepen word voor een bevalling. Ter informatie, hij is degene die me ’s nachts wakker maakt mits ik door zijn gesnurk met oordopjes slaap.
Ik kan het niet laten om mijn respect en bewondering te uiten voor vroedvrouwen, verpleegkundigen en gynaecologen. Ze ontvangen me steeds met open armen en hebben me meermaals een hart onder de riem gestoken. Het voelt ongelooflijk fijn om als team samen te werken en ouders nog beter te kunnen begeleiden. Laura, hartelijk bedankt voor de fijne samenwerking en om er vandaag bij te zijn.
Er zijn twee mama’s die ik in het bijzonder zou willen bedanken. Elve en Laïla…Terwijl ik nog maar in opleiding was, hebben jullie mij de kans gegeven om mezelf te ontplooien tot de Doula die ik vandaag ben en daarvoor ben ik jullie voor eeuwig dankbaar.
Ook al heb ik drie prachtige kinderen waarop ik heel trots ben, mis ik alle dagen het kindje dat ik in januari 2012 door ziekte moest laten weghalen. Een onmogelijke beslissing die nog steeds, na al die jaren, heel zwaar doorweegt. Vandaag, worden ze officieel “sterrenkindjes” genoemd. De zwangerschap die daarop volgde verliep heel moeizaam, zowel op fysiek als emotioneel vlak, maar mits ik weer in blijde verwachting was, mocht ik niet klagen en leefde ik letterlijk op automatisch piloot.. Veel mama’s zullen zich spijtig genoeg hierin herkennen. Moest ik dit allemaal niet meegemaakt hebben, weet ik niet of ik die vastberadenheid, moed en rijpheid zou hebben om jullie Doula te zijn.
Hier ben ik dan, 7 jaar later, herboren… Het lijkt bijna onwerkelijk.
Ik heb er dan ook bewust voor gekozen om mijn 40ste verjaardag met jullie te vieren omdat het voor mij gewoon enorm veel betekent. Jullie zijn het levend bewijs dat het nooit te laat is om onze dromen waar te maken.